Kitap 2 bölümden oluşuyor. “Biraz Konuşabilir Miyiz?” isimli ilk bölümde 5, “Daha Önce Tanışmış Mıydık?” isimli ikinci bölümde ise 6 hikaye yer alıyor.
Şarkılar Seni Söyler, Aşkın Ne Olduğunu Bilmiyorsun, Öğretmen, İki Şiirin Arasında, Bir Sarı Yolculuk, Güneşi Son Olarak Phra Keo’da Gördüm, Giriş Cümlesi hikayelerini çok beğenerek okusam da, genel olarak kötü bir hikaye olmadığını da eklemeliyim. Yekta Kopan yazar olarak çok beğendiğim birisi, dili de sade ve samimi…
“Yıllarca hep düşündüklerimi değil de söylemem gerekenleri söyledim. “
“Zaman bana korkularımı verirken karşılığında uykularımı çalıyordu. “
“Nasıl dayanıyorsun o kabuslara?” diyorum. “Aşk sayesinde”diyor. “Çok seviyorum. Sırt çantalarımızı alalım,bilmediğimiz diyarlara gidelim,yürüyelim dağlar dereler boyunca ve dünyanın sınırına geldiğimize inandığımız bir anda sarılalım,öpüşelim istiyorum. Eğer böyle çok sevmeseydim onu, Fuentes affetmezdi beni. Aşkımı böyle yüksek sesle söylemeseydim evdeki kitapların yüzüne bakamazdım artık. Kitapları sevdiğim kadar seviyorum,kitaplardan damıttıklarımla seviyorum.”
“Olmuyor işte iki tuğla ördürmekle, bir iki tane gönlüne göre süslemeyle değişmiyor çirkinliğin tarihi.”
“Derin bir nefes alıyorum. Aslı’nın -di’li geçmiş zaman olması içimi acıtıyor.”
“Bazı babalar oğullarına sadece dertlerini miras bırakıyor. “
“Ama ne kadar gülmeye çalışsak başaramıyoruz. Ne yaparsak yapalım bu gece,hayatın terazisinde hüzün ağır basıyor. “
“Bildiğim her dilde kitap okurum, bildiğim her dilde müzik dinlerim, bildiğim her dilde mutsuzum.”
